Czyrakiem określa się ropne zapalenie mieszka włosowego. Jest to częste schorzenie jednak w żadnym wypadku nie należy go bagatelizować, ponieważ nieleczony może nieść ze sobą poważne konsekwencje. Czyraki niestety mają tendencję do nawracania. Niepokój pacjenta może budzić gdy czyraki pojawiają się kilka razy do roku w liczbie pojedynczej lub w grupie, może to świadczyć o czyraczności.
Za przyczynę powstawania czyraków odpowiedzialny jest gronkowiec złocisty – jego nosicielem jest co trzecia osoba. Ryzyko rozwoju czyraka sprzyja w przypadku cukrzycy, otyłości, podrażnień skóry substancjami chemicznymi, przy problemach immunologicznych, alkoholizmu, niewłaściwej higienie osobistej i przy złym odżywianiu. Dodatkowo choroby nerek, wątroby, skóry, AIDS i HIV są sprzyjające pojawieniu się ropienia.Jest to dolegliwość zaraźliwa – do zarażenie może dojść poprzez drobne rany skórne i zadraśnięcia albo przez włosy.
Ropnie występują na skórze w mieszkach włosowych, na błonach śluzowych nosogardła i przewodu pokarmowego, a także na narządach płciowych. Najczęściej miejscami, w których się pojawiają jest twarz, pachy, owłosiona skóra głowy, pośladki, szyja, pachy oraz pachwiny.
Objawy świadczące o pojawieniu się czyraku są bardzo charakterystyczne. Pierwszym objawem jest pojawienie się zaczerwionego nabrzmiałego niewielkiego guzka, który wywołuje ból. Następnie wrzód robi się coraz większy i bardziej miękki co spowodowane jest zbieraniem się w środku ropy. Dodatkowo schorzeniu może towarzyszyć gorączka i powiększone węzły chłonne.
Niewielkie czyraki nie wymagają specjalistycznego leczenie,ponieważ najczęściej pękają samoistnie lub zostają wchłonięte przez organizm. Jednak zawsze trzeba skonsultować się z lekarzem by zapobiec przerodzeniu się wrzodu w bardziej zaawansowane stadium. W przypadku czyraczności lekarz może zlecić antybiotykoterapię doustną. Leczenie nie powinno być lekceważone również w przypadku gdy ropień pojawi się na twarzy. Czyrak na nosie, górnej wardze, oku albo uchu może spowodować septyczne zapalenie sąsiadujących żył i zapalenie opon mózgowych. Lekarz po konsultacji wdrąży leczenie odpowiednimi antybiotykami i będzie miał pod kontrolą zmiany ropnia. Czyrak w pachwinie natomiast najczęściej leczony jest za pomocą okładów ichtiolowych – jest to środek bakteriostatyczny oraz ułatwiający odchodzenie ropy. W bardzo zaawansowanej formie schorzenia lekarz dermatolog może zalecić wykonanie chirurgicznego nacięcia bądź drenaż. W żadnym wypadku czyraków nie należy samodzielnie rozdrapywać, nakłuwać czy wyciskać.
Aby w przyszłości zmniejszyć ryzyko wystąpienia czyraków należy pamiętać, że są one zaraźliwe. Jeśli dotkniemy miejsca na swoim lub czyimś ciele, w którym znajduje się ropień należy natychmiast umyć dokładnie ręce aby bakterie nie mogły się rozprzestrzeniać. Jeżeli sami borykamy się z problemem występowania czyraków trzeba pamiętać by po każdej przebytej infekcji dokładnie wyprać pościel i wszystkie rzeczy, z którymi mieliśmy kontakt podczas infekcji.
